Δημοτικό Κολλεγίου Ψυχικού - ΕΕΙ
Ιδιωτικό σχολείο. Στο σχολείο λειτουργεί όμιλος UNESCO που κάθε χρόνο επεξεργάζεται το θέμα που στέλνει η UNESCO προς επεξεργασία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Δημήτριος Σιαμόπουλος
Contact with SchoolΜε αφορμή το φετινό θέμα της UNESCO για τους 17 στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης μάς δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να δουλέψουμε στην τάξη πολύ δημιουργικά και να δράσουμε με τρόπο πρωτότυπο.
Στις πρώτες συναντήσεις στον όμιλο, η δασκάλα μας δεν μας αποκάλυψε το θέμα. Κάναμε μια βιωματική δραστηριότητα, για να γνωρίσουμε ποια ανάγκη ήταν που οδήγησε στην υιοθέτηση των 17 στόχων. Μέσα από βίντεο και εικόνες ήρθαμε σε επαφή με τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, συζητήσαμε ομαδικά και δουλέψαμε σε ειδικά διαμορφωμένα φύλλα εργασίας.
Με την καθοδήγηση της δασκάλας μας κινηθήκαμε σε δύο άξονες. Ο πρώτος ήταν ο θεωρητικός άξονας. Αντλώντας υλικό, βίντεο και φύλλα εργασίας από την επίσημη σελίδα του «μεγαλύτερου μαθήματος του κόσμου», στην ιστοσελίδα biomatiko.gr, καθώς και χρησιμοποιώντας άλλα ειδικά διαμορφωμένα φύλλα εργασίας από την δασκάλα μας, ήρθαμε σε επαφή και γνωρίσαμε σταδιακά και τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.
Ως συμπλήρωμα της θεωρητικής μας κατάρτισης, μας έγινε μια σχετική παρουσίαση για τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης στην ώρα πολιτιστικών της 6ης τάξης. Επιπλέον καλέσαμε δύο διαφορετικές μέρες στο σχολείο μας τις κυρίες Ελευθερία και Ευαγγελία Γκρίμπα που με το πολυβραβευμένο πρόγραμμά τους «Ο μικρός τουρίστας και ο μικρός καταναλωτής/Μια βαλίτσα ταξιδεύει» μας μύησαν στο πώς η βιώσιμη ανάπτυξη βρίσκει εφαρμογή στην υπεύθυνη κατανάλωση και τον τουρισμό.
Ο δεύτερος άξονας όμως και ο πιο σημαντικός ήταν αυτός που είχε να κάνει με την πρακτική εφαρμογή των όσων μάθαμε. Εμπνεόμενοι από ανθρώπους και παιδιά που άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο, αποφασίσαμε να δράσουμε και εμείς. Στόχος μας είναι να αλλάξουμε κάτι και στον δικό μας κόσμο, στο δικό μας σχολείο. Η προσπάθειά μας ήταν εστιασμένη σε τρεις από τους στόχους. Στον στόχο 12 (υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή), στον στόχο 13 (δράση για το κλίμα) και στον στόχο 14 (ζωή στο νερό).
Αποφασίσαμε να καταφέρουμε το εξής: μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς να μειώσουμε σημαντικά ή αν είναι δυνατόν να εξαλείψουμε τη χρήση πλαστικών μπουκαλιών για νερό από τους μαθητές και τη χρήση πλαστικών ποτηριών μιας χρήσης για νερό και καφέ από τους δασκάλους.
Προκειμένου να το πετύχουμε αυτό ξεκινήσαμε κάνοντας μια έρευνα, σχετικά με τη χρήση του πλαστικού μιας χρήσης από τους μαθητές και τους δασκάλους. Γράψαμε στοχευμένες ερωτήσεις και επισκεφτήκαμε σταδιακά τα περισσότερα τμήματα, για να κάνουμε την έρευνά μας.
Αφού διαπιστώσουμε τις γνώσεις των παιδιών σχετικά με τη σημασία του πλαστικού για το περιβάλλον, πήγαμε και πάλι στα τμήματα για να κάνουμε μια μικρή παρουσίαση σε power point, όπου αναφερόμασταν στα προβλήματα που δημιουργεί η κακή χρήση των πλαστικών μιας χρήσης στο περιβάλλον και στις ζωές μας γενικότερα.
Σε κάθε τμήμα που πηγαίνουμε, ενημερώνουμε για τον στόχο του ομίλου. Τα τμήματα που θα καταφέρουν μέχρι το Πάσχα να εξαλείψουν τη χρήση των πλαστικών μπουκαλιών και να τα αντικαταστήσουν με δικά τους παγούρια, θα πάρουν ένα ειδικό αυτοκόλλητο «plastic free τμήμα», το οποίο θα μπορούν να κολλήσουν, για να φαίνεται, έξω από την πόρτα του τμήματος.
Ταυτόχρονα στην ώρα του ομίλου ξεκινήσαμε την κατασκευή φανζίν σχετικών με το θέμα της δράσης μας. Στα φανζίν ενημερώνουμε για τις κακές συνέπειες από τη χρήση πλαστικού στο περιβάλλον. Εσωτερικά, όταν κάποιος το ανοίγει σε Α4, είναι μια μικρή αφίσα.
Για 2 εβδομάδες μέχρι το Πάσχα οργανώσαμε εβδομάδες δράσης. Στα διαλείμματα θα υπήρχαν ειδικά τραπεζάκια στο κλειστό αίθριο του σχολείου μας, όπου ενημερώναμε για τον στόχο μας όποιους μαθητές ενδιαφέρονταν να μάθουν περισσότερα. Στα τραπεζάκια, σε κάθε διάλειμμα, πήγαινε διαφορετική ομάδα και μοιράζαμε τα φανζίν μας.
Οι δράσεις μας συμπληρώνονται με τη θεατρική μας παράσταση.
Η θεατρική μας παράσταση είναι εμπνευσμένη και έχει σχέση με τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης. Έχει τίτλο «παραμύθια … υπό εξαφάνιση». Χρησιμοποιεί γνωστά παραμύθια, για να φέρει πιο εύκολα τα παιδιά σε επαφή με τους περισσότερους από τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.
Η ιστορία μας ξεκινάει με τον κύριο που έχει έρθει από την UNESCO και τον Παραμυθά, ο οποίος έρχεται για να μας παρουσιάσει μια άλλη εκδοχή για το πώς φτάσαμε να υπογραφούν οι 17 στόχοι.
Η Ελπίδα, ένα κοριτσάκι στην ηλικία μας, δεν νοιάζεται καθόλου για το περιβάλλον, για τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο εαυτός της και η δική της ζωή. Η Μάνα Γη που τα βλέπει όλα και νοιάζεται για όλα, βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό της.
Ένα βράδυ λοιπόν η Ελπίδα βλέπει ένα όνειρο, σταλμένο από τη Μάνα Γη. Στο όνειρο αυτό ταξιδεύει από παραμύθι σε παραμύθι και συνειδητοποιεί ότι τα παραμύθια δεν μπορούν να συνεχιστούν, αν τα πράγματα δεν αλλάξουν.
Στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας ο κακός λύκος δεν υπάρχει πια, γιατί οι λύκοι έχουν εξαφανιστεί. Η κακιά μάγισσα στο παραμύθι της Χιονάτης δεν μπορεί να βρει πουθενά μήλο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Προσφέρει στη Χιονάτη δηλητηριασμένο αχλάδι, το οποίο η Χιονάτη αρνείται. Η Σταχτοπούτα αποφασίζει να κάνει απεργία ζητώντας μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ο Πινόκιο θέλει να απολαμβάνει καλή εκπαίδευση, για να γίνει και αυτός ένα αληθινό αγόρι. Η Ωραία Κοιμωμένη αρνείται να πέσει για ύπνο 100 χρόνια και απαιτεί να το πάθει αυτό ο Πρίγκηπας, ζητώντας ισότητα των δύο φύλων. Η μικρή Γοργόνα παραπονιέται για τις αποχετεύσεις και τα σκουπίδια που καταλήγουν στη θάλασσα, ενώ οι περαστικοί στο Κοριτσάκι με τα Σπίρτα επαναστατούν και αποφασίζουν να βοηθήσουν τη μικρούλα να ξεφύγει από τη φτώχεια και την πείνα, αντί να αδιαφορούν.
Η Ελπίδα ξυπνά από αυτό το όνειρο αλλαγμένη, συνειδητοποιώντας τον τρόπο που η ίδια αδιαφορεί και αποφασίζει να κάνει κάτι για να διορθώσει τα πράγματα. Γράφει λοιπόν στον ΟΗΕ ένα γράμμα περιγράφοντας τους στόχους για τη βιώσιμη ανάπτυξη και απαιτεί από τα κράτη – μέλη του Οργανισμού να υπογράψουν μια σχετική συμφωνία.
Σύμφωνα όμως με το σχέδιο της Μάνας Γης το ίδιο όνειρο με την Ελπίδα έχουν δει και όλα τα παιδιά του κόσμου. Έτσι τις επόμενες μέρες φτάνουν στα γραφεία του ΟΗΕ εκατομμύρια γράμματα που μιλούν για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Υπό την πίεση αυτή, τα κράτη – μέλη του ΟΗΕ «εξαναγκάζονται» να υπογράψουν τη συμφωνία για τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.
Κάνοντας όλα αυτά, εμείς τα παιδιά του ομίλου UNESCO του δημοτικού του Κολλεγίου Ψυχικού ως παιδιά αλλά και ως οι μελλοντικοί ενήλικες αυτού του κόσμου, παίρνουμε στα χέρια μας την αλλαγή που θέλουμε να δούμε σε όλους και κάνουμε πράξη με μικρές ή μεγαλύτερες δράσεις τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.
Γιατί μπορεί να είμαστε μόνο το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού, είμαστε όμως το 100% του μέλλοντος…
Πολλοί δάσκαλοι σταμάτησαν να αγοράζουν καφέ σε πλαστικό ποτήρι μιας χρήσης και πλέον πηγαίνουν με τη δική τους κούπα για καφέ στην καντίνα. Πλέον στα γραφεία των δασκάλων δεν κυκλοφορούν πλαστικά ποτήρια μιας χρήσης για νερό, αλλά γυάλινα που πλένονται. Πολλά από τα τμήματα του σχολείου έχουν καταφέρει να φέρνουν τα δικά τους παγούρια και να μην αγοράζουν πλαστικά μπουκαλάκια νερού από την καντίνα. Παρατηρήσαμε ότι ιδιαίτερα ευαισθητοποιήθηκαν σε αυτά τα παιδιά των μικρότερων τάξεων.
Ταυτόχρονα η δράση μας επηρέασε και τη μαθητική κοινότητα, που είναι ένας πολύ σπουδαίος θεσμός του σχολείου μας και με δική μας πρωτοβουλία στην τραπεζαρία του σχολείου, πλαστικά πιατάκια γλυκού και κουταλάκια αντικαταστάθηκαν από πορσελάνινα πιατάκια και μεταλλικά κουταλάκια που ξαναπλένονται και επαναχρησιμοποιούνται.
Ελευθερία και Ευαγγελία Γκρίμπα: "Ο μικρός τουρίστας και ο μικρός καταναλωτής / Μια βαλίτσα ταξιδεύει"
