Καλές πρακτικές

Συχνά το δημόσιο σχολείο πυροβολείται. Τσουβαλιάζονται όλοι οι εκπαιδευτικοί. Αχρηστους τους ανεβάζουν, τεμπέληδες τους κατεβάζουν. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα ισχυριζόμουν πως είναι παραδεισένια η κατάσταση. Ομως, η γενίκευση είναι το πρώτο στάδιο μιας ανεύθυνης και εύκολης κριτικής.

Στο δημόσιο σχολείο δεν είναι λίγοι εκείνοι που αγωνιούν και δρουν. Για να μπορούν να κοιτάνε κατάματα τους μαθητές. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο των δασκάλων που δεν εφησυχάζουν. Που πάνε κόντρα στο ρεύμα της αδιαφορίας που σκέπει τον ουρανό μας με τη δηλητηριώδη ομίχλη της.

Ενας τέτοιος δάσκαλος είναι κι ο Πασχάλης Δήμου στον Βόλο. Σπεύδω να παραθέσω απόσπασμα από το μήνυμά του. «Σας γράφω για να μοιραστώ μία δράση του σχολείου μου με αφορμή την Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού. Κεντρικό πρόσωπο η Φίλια, συμμαθήτριά μου στο δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο.

»Ενα χαρούμενο κι αισιόδοξο παιδί, παρά τα καχύποπτα βλέμματα που προκαλούσε η εμφάνισή της, καθώς εκ γενετής το ένα της μάτι ήταν μικρότερο και τυφλό. Η διαφορά της αυτή έγινε το ερέθισμα για να μιλήσουμε με τα παιδιά για τον Αλλο και την αποδοχή του, χωρίς διακρίσεις. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν και πιστεύω ότι πετύχαμε τους στόχους μας».

«Αν εγώ ήμουν εσύ», το παιχνίδι που έπαιξε ο εμπνευσμένος δάσκαλος με τα παιδιά του στο σχολείο. Σε μια εποχή που όλα στάζουν χολή και μίσος, ο δάσκαλος πήρε από το χέρι την τάξη του και την έβαλε στη θέση του διαφορετικού. Δύσκολος ο δρόμος. Και με καγκέλια. Ο εκφοβισμός είναι πολυπλόκαμος. Ομως, υπάρχει μια αχτίδα φωτός.

Θάρρος χρειάζεται από τους εκπαιδευτικούς. Επαγγελματική συνείδηση. Ανθρώπινη ευαισθησία. Ο κόσμος είναι για όλους. Ανεξάρτητα από θρησκεία, σωματικά χαρακτηριστικά και χρώμα. Αυτό το διεκδίκησε σθεναρά η Φίλια. Μια γυναίκα που μεγάλωσε με ισορροπία. Που βίωσε την οικογενειακή θαλπωρή. Που αποδέχτηκε τη διαφορά της. Που δεν κρύφτηκε. Δημοσιοποίησε το θέμα της. Είχε το σθένος να αυτοσατιριστεί. Εκανε πρωτοσέλιδο τον εαυτό της στην εφημερίδα του δημοτικού τους σχολείου.

Νιώθω άβολα μπρος σε τέτοια παραδείγματα. Στο μεγαλείο της ψυχής. Η Φίλια της ζωής, που ορθώνει το ανάστημά της στον εκφοβισμό. Είναι μια γυναίκα γενναία που καταφάσκει στη ζωή. Μπορεί η Φίλια να έχει κλειστό το μάτι της. Δεν ήταν επιλογή της.

Ομως δεν στάθηκε ικανή η σωματική διαφορά να κλείσει τα πορτοπαράθυρα της ψυχής της. Εκανε δόγμα της ζωής της τον Σεντ-Εξιπερί. Την ουσία της ζωής δεν τη βλέπουμε με τα μάτια. Είναι η καρδιά που όταν έχει εκπαιδευτεί σωστά παρακάμπτει αυτό που φαίνεται. Πηγαίνει απευθείας στην ουσία. Επικοινωνεί με τις άλλες καρδιές.

Η Φίλια που μας μαθαίνει ν’ αγαπάμε. Να τολμούμε.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΕΑ, ΠΑΝ/ΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΤΟΠΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ- ΔΙΚΤΥΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ- ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ